Fenomenologia jest interdyscyplinarną dziedziną nauki, która bada strukturę ludzkiego doświadczenia. Jako ruch filozoficzny fenomenologia skupia się na tym, co to znaczy być istotą ludzką. Bada ona doświadczenia, idee i przekonania z perspektywy trzeciej osoby. Fenomenolog wychodzi od świata przyrody jako danego i stosuje metody naukowe, aby badać zjawiska z obiektywnego punktu widzenia. Innymi słowy, rzeczy nie są rozumiane w kategoriach ich możliwych znaczeń lub znaczenia symbolicznego, ale raczej w kategoriach ich obserwowalnych właściwości i skutków.

Fenomenologia Sartre’a

Wczesne fenomenologiczne prace Sartre’a można uznać za odpowiedź na kryzys kartezjanizmu. Podąża on za myślą Husserla, że zadaniem filozofii jest pokazanie, że świat jest nam dany jako całość. Nie możemy wyjść poza siebie, aby odkryć świat jako „rzecz samą w sobie”. Dzieje się tak dlatego, że świat jest nam dany poprzez naszą świadomość i jako konieczny warunek wstępny każdego aktu poznawczego. Bez nas świat byłby „nicością”. Zatem dla Sartre’a świat jest bytem dla nas. Ten byt dla nas nie jest nam dany jako przedmiot zewnętrzny, lecz raczej jako „byt w relacji do”. Ponownie, dzieje się tak dlatego, że świadomość jest zawsze świadomością czegoś.

Fenomenologia Merleau Ponty’ego

Francuski filozof i socjolog Maurice Merleau-Ponty (1908-1961) był jednym z głównych twórców myślenia fenomenologicznego. Jego głównym wkładem jest koncepcja „ciała przeżywanego”. Merleau-Ponty uważał, że ciało może być rozumiane jako naturalne środowisko osoby. Przeżywane ciało nie jest przedmiotem, który bada się z perspektywy trzeciej osoby, ale raczej częścią doświadczenia, które jest rozumiane z perspektywy pierwszej osoby. Przeżywane ciało nie ogranicza się do ciała, które jest widoczne dla innych, ale obejmuje również postrzeganie przez organizm swojego środowiska i reakcje instynktowne.

Fenomenologia Husserla

Niemiecki filozof Edmund Husserl (1859-1938) jest często uważany za twórcę fenomenologii. Husserl uważał, że filozofia musi rozpocząć się od „zaszufladkowania” lub zawieszenia przekonań, które są częścią naszego naturalnego sposobu myślenia. Był on również zwolennikiem fenomenologicznej metody „redukcji”. Metoda redukcji polega na analizowaniu zjawiska pod kątem trzech cech: jego istoty (czym jest), jego istnienia (czym nie jest) i jego relacji do innych rzeczy. Ta fenomenologiczna metoda była stosowana w wielu dyscyplinach, w tym w psychologii poznawczej i socjologii. Podstawowym założeniem badań fenomenologicznych jest to, że istnieje taki poziom ludzkiego doświadczenia, który nie jest dostępny obserwacji trzeciej osoby. Fenomenologowie stosują metody pierwszoosobowe, aby badać to wspólne ludzkie doświadczenie.